🐐 Oda Do Młodości Tekst Pdf

Oda do młodości LyricsBez serc, bez ducha, — to szkieletów ludy!Młodości! dodaj mi skrzydła!Niech nad martwym wzlecę światemW rajską dziedzinę ułudy:Kędy zapał tworzy cudy,Nowości potrząsa kwiatemI obleka w nadziei złote malowidła!Niechaj, kogo wiek zamroczy,Chyląc ku ziemi poradlone czoło,Takie widzi świata koło,Jakie tępemi zakreśla ty nad poziomyWylatuj, a okiem słońcaLudzkości całe ogromyPrzeniknij z końca do końca!Patrz na dół — kędy wieczna mgła zaciemiaObszar gnuśności zalany odmętem:To ziemia!Patrz, jak nad jej wody trupieWzbił się jakiś płaz w sobie sterem, żeglarzem, okrętem;Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu,To się wzbija, to w głąb wali:Nie lgnie do niego fala, ani on do fali;A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu!Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby:To samoluby!Młodości! tobie nektar żywotaNatenczas słodki, gdy z innymi dzielę:Serca niebieskie poi wesele,Kiedy je razem nić powiąże młodzi przyjaciele!W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;Jednością silni, rozumni szałem,Razem młodzi przyjaciele!I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu,Jeżeli poległem ciałemDał innym szczebel do sławy młodzi przyjaciele!Choć droga stroma i śliska,Gwałt i słabość bronią wchodu:Gwałt niech się gwałtem odciska,A ze słabością łamać uczmy się za młodu!Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze,Ten młody zdusi Centaury,Piekłu ofiarę wydrze,Do nieba pójdzie po sięgaj, gdzie wzrok nie sięga,Łam, czego rozum nie złamie!Młodości! orla twych lotów potęga,Jako piorun twoje ramie!Hej! ramie do ramienia! spólnemi łańcuchyOpaszmy ziemskie kolisko!Zestrzelmy myśli w jedno ognisko,I w jedno ognisko duchy!Dalej, bryło, z posad świata!Nowemi cię pchniemy tory,Aż opleśniałej zbywszy się kory,Zielone przypomnisz lata!A jako w krajach zamętu i nocy,Skłóconych żywiołów waśnią,Jednem: *Stań się!* z Bożej mocyŚwiat rzeczy stanął na zrębie;Szumią wichry, cieką głębie,A gwiazdy błękit rozjaśnią: —W krajach ludzkości jeszcze noc głucha,Żywioły chęci jeszcze są w wojnie…Oto miłość ogniem zionie,Wyjdzie z zamętu świat ducha!Młodość go pocznie na swojem łonie,A przyjaźń w wieczne skojarzy nieczułe lody,I przesądy, światło ćmiące…Witaj jutrzenko swobody,Zbawienia za tobą słońce![Tekst - Rap Genius Polska]How to Format Lyrics:Type out all lyrics, even if it’s a chorus that’s repeated throughout the songThe Section Header button breaks up song sections. Highlight the text then click the linkUse Bold and Italics only to distinguish between different singers in the same “Verse 1: Kanye West, Jay-Z, Both”Capitalize each lineTo move an annotation to different lyrics in the song, use the [...] menu to switch to referent editing modeAboutOda do młodości to utwór powstały w 1820 roku i uznawany jest za manifest młodego pokolenia, a także miejsce łączenia się dwóch poglądów: romantycznego i oświeceniowego. Przesłanie jakie niesie utwór można wywnioskować już na podstawie samego tytułu, a forma jaką wybrał Mickiewicz jest nawiązaniem do tradycji starożytnej liryki greckiej. Oda to utwór wychwalający ideę, wydarzenie lub czas. Autor w wierszu przeciwstawia sobie dwa światy: dawny świat ludzi oświecenia, których poglądy były zacofane i nic nie warte i nowy świat ludzi młodyych, którzy kierowali się miłością, przyjaźnią i byli nowocześni, chcieli pchnąć świat dalej. Rap Genius dla Początkujących?Jak korzystać z Rap Genius?Jak tworzyć własne wyjaśnienia?Ask us a question about this songCreditsRelease DateDecember 26, 1820Tags

Losowy tekst; Darowizny; Dla skrybów Ostatnie zmiany; Oda III. Do Kryspa Lewińskiego, iżby zanadto nie dowierzał młodości Pobierz jako PDF;

Spis treści Młodość: 1 Praca: 1 Rewolucja: 1 Starość: 1 Oda do młodości 1 Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy: 5Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem I obleka w nadziei złote malowidła! StarośćNiechaj, kogo wiek zamroczy, Chyląc ku ziemi poradlone czoło, 10Takie widzi świata koło, Jakie tępemi zakreśla oczy. Młodości! ty nad poziomy Wylatuj, a okiem słońca Ludzkości całe ogromy 15Przeniknij z końca do końca! Patrz na dół — kędy wieczna mgła zaciemia Obszar gnuśności zalany odmętem: To ziemia! Patrz, jak nad jej wody trupie 20Wzbił się jakiś płaz w skorupie. Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, To się wzbija, to w głąb wali: Nie lgnie do niego fala, ani on do fali; 25A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu! Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: To samoluby! Młodości! tobie nektar żywota Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę: 30Serca niebieskie poi wesele, Kiedy je razem nić powiąże złota. W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; Jednością silni, rozumni szałem, 35Razem młodzi przyjaciele! I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, Jeżeli poległem ciałem Dał innym szczebel do sławy grodu. Razem, młodzi przyjaciele! 40Choć droga stroma i śliska, Gwałt i słabość bronią wchodu: Gwałt niech się gwałtem odciska, A ze słabością łamać uczmy się za młodu! Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, 45Ten młody zdusi Centaury[1], Piekłu ofiarę wydrze, Do nieba pójdzie po laury. Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga, Łam, czego rozum nie złamie! 50Młodości! orla twych lotów potęga, Jako piorun twoje ramie! Hej! ramie do ramienia! spólnemi łańcuchy Opaszmy ziemskie kolisko! Zestrzelmy myśli w jedno ognisko, 55I w jedno ognisko duchy! Dalej, bryło, z posad świata! Nowemi cię pchniemy tory, Aż opleśniałej zbywszy się kory, Zielone przypomnisz lata! 60A jako w krajach zamętu i nocy, Skłóconych żywiołów waśnią, Jednem: Stań się! z Bożej mocy Świat rzeczy stanął na zrębie; Szumią wichry, cieką głębie, 65A gwiazdy błękit rozjaśnią: — W krajach ludzkości jeszcze noc głucha, Żywioły chęci jeszcze są w wojnie… Oto miłość ogniem zionie, Wyjdzie z zamętu świat ducha! 70Młodość go pocznie na swojem łonie, A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. Pryskają nieczułe lody, I przesądy, światło ćmiące… Witaj jutrzenko swobody, 75Zbawienia za tobą słońce!

Doskonale ubrał ją w słowa Adam Mickiewicz w „Odzie do młodości”. Prócz licznych odniesień do tytułowej młodości, wolności, chęci do poznania oraz kierowania się uczuciem, autor niezwykłe zadanie przypisał również czemuś, co rzekomo trudniejsze jest od miłości, a mianowicie przyjaźni. Oda powstała w 1820 roku, czyli

Ta pomoc edukacyjna została zatwierdzona przez eksperta!Materiał pobrano już 317 razy! Pobierz plik interpretacja_oda_do_młodości już teraz w jednym z następujących formatów – PDF oraz DOC. W skład tej pomocy edukacyjnej wchodzą materiały, które wspomogą Cię w nauce wybranego materiału. Postaw na dokładność i rzetelność informacji zamieszczonych na naszej stronie dzięki zweryfikowanym przez eksperta pomocom edukacyjnym! Masz pytanie? My mamy odpowiedź! Tylko zweryfikowane pomoce edukacyjne Wszystkie materiały są aktualne Błyskawiczne, nielimitowane oraz natychmiastowe pobieranie Dowolny oraz nielimitowany użytek własnyInterpretacja Ody do młodości – notatka, Adam Mickiewicz, życie i do młodości – analiza i interpretacja, Adam Mickiewicz, życie i twórczość. Mickiewicz sięga po typowo klasycystyczny gatunek, jakim jest charakteryzuje się uczuciowym nieładem wyrażającym się w nieregularności strof, rymów, sylab. Na uwagę zasługuje bogata kompozycja utworu. Świadczą o tym. Podmiot liryczny ukazuje kontrast pomiędzy światem młodych a starych ludzi. Pokazuje podstawowe różnice pomiędzy pokoleniami i przeciwstawia je. Cała oda jest apostrofą do młodości, której poeta przypisuje wielką siłę. Młodość jest w stanie „przypiąć skrzydła do ramion”, wynieść poetę ponad poziomy,Oda do młodości jest niewątpliwie jednym z najbardziej znanych i cenionych dzieł autorstwa Adama Mickiewicza. Utwór ten został napisany w. Jej wykorzystanie wiąże się z przedstawianiem treści i organizowaniem struktury wiersza. Tonacja ody jest zwykle podniosła, uroczysta. Służy ona pochwale. „Oda do młodości” w założeniu skierowana była do młodzieży filomackiej, jednak jej znaczenie jest znacznie szersze. Utwór jest manifestem programow..Oda do młodości – interpretacja i analiza wiersza. Utwór Adam Mickiewicz jest klasyczną odą, napisaną wzniosłym, patetycznym jak zresztą wskazuje na to sam tytuł jest odą Oda jest to utwór wierszowany najczęściej stroficzny o charakterze pochwalnym lub dziękczynnym Jest do młodości – interpretacja wers po wersieŚwiat „starych”, pozbawiony marzeń i uczuć, jest światem martwym i bezdusznym. Mickiewiczowska Oda do młodości stanowi połączenie elementów oświeceniowych (. Oda do młodości mickiewicza zawiera wiele cech tekstu klasycystycznego, będąc w istocie dziełem z pogranicza dwóch epok – oświecenia i on formę wiersza nieregularnego – rozpiętość wynosi od 3 do 13 sylab w wersie. Przeważają wersy ośmiozgłoskowe, pogrupowane w czterowersowe strofy. Adam Mickiewicz: “Oda do młodości” – omówienie, opracowanie, analiza, interpretacja, opis. 20 lipca, 2020 15:26 2 komentarze. 0. jak zresztą wskazuje na to sam tytuł jest odą Oda jest to utwór wierszowany. Czytając kolejne wersy „Ody do młodości” przed oczyma staje nam do młodościOda do młodości. Adam Mickiewicz. O utworze. Pierwszy w historii literatury polskiej utwór poświęcony młodości. Jest pieśnią na cześć wszystkich młodych. Oda (z gr. aoide pieśń) to utwór wierszowany najczęściej o charakterze pochwalno-panegirycznym, utrzymany w podniosłym stylu, opiewający wybitną postać, Oda do młodości powstała w grudniu 1820 r. i jest utworem łączącym jeszcze elementy poetyki klasycystycznej i myśli bliskie ludziom Oświecenia z cechami. Utwór Adama Mickiewicza “Oda do młodości” to jeden z najważniejszych utworów literackich w naszej kulturze. Pokazuje i przeciwstawia sobie. stałe porównania Boga i młodości jako mocy powoływania stworzeń do istnienia. Wielu współczesnych Mickiewiczowi widziało w tekście Ody do młodości do młodości adresatUtwór Adama Mickiewicza Oda do młodości jest liryką zwrotu do adresata występują liczne apostrofy np Młodości młodzi przyjaciele a także liryką.„Oda do młodości” jest jednym z literackich manifestów polskiego romantyzmu. Utwór to przykład liryki apelu, zwrotu do to typowo klasycystyczny gatunek, który utrzymany jest w podniosłym, wręcz patetycznym tonie i kierowany jest do konkretnego adresata. W tym. „Oda do młodości” w założeniu skierowana była do młodzieży filomackiej, jednak jej znaczenie jest szersze, gdyż można nazwać ją manifestem programowym. Masz problem ze zrozumieniem utworu Oda do młodości? Znajdziesz pod tym linkiem: Charakterystyka podmiotu i przedmiotu lirycznego – to pomoże Ci lepiej.

Oda do starości Co to za życie bywa w młodości? Nie czujesz serca, wątroby, kości, Śpisz jak zabity, popijasz gładko I nawet głowa boli cię rzadko. Dopiero człeku twój wiek dojrzały Odsłania życia urok wspaniały, Gdy łyk powietrza z wysiłkiem łapiesz, Rwie cię w kolanach, na schodach sapiesz, Serce jak głupie szybko ci bije,

ODA DO MŁODOŚCIBez serc, bez ducha, to szkieletów ludy;Młodości! dodaj mi skrzydła!Niech nad martwym wzlecę światemW rajską dziedzinę ułudy:Kędy zapał tworzy cudy,Nowości potrząsa kwiatemI obleka w nadziei złote kogo wiek zamroczy,Chyląc ku ziemi poradlone czoło,Takie widzi świata koło,Jakie tępymi zakreśla ty nad poziomyWylatuj, a okiem słońcaLudzkości całe ogromyPrzeniknij z końca do na dół - kędy wieczna mgła zaciemiaObszar gnuśności zalany odmętem;To ziemia!Patrz. jak nad jej wody trupieWzbił się jakiś płaz w sobie sterem, żeglarzem, okrętem;Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu,To się wzbija, to w głąb wali;Nie lgnie do niego fala, ani on do fali;A wtem jak bańka prysnął o szmat nie znał jego życia, nie zna jego zguby:To samoluby!Młodości! tobie nektar żywotaNatenczas słodki, gdy z innymi dzielę:Serca niebieskie poi wesele,Kiedy je razem nić powiąże młodzi przyjaciele!...W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele;Jednością silni, rozumni szałem,Razem, młodzi przyjaciele!...I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu,Jeżeli poległym ciałemDał innym szczebel do sławy młodzi przyjaciele!...Choć droga stroma i śliska,Gwałt i słabość bronią wchodu:Gwałt niech się gwałtem odciska,A ze słabością łamać uczmy się za młodu!Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze,Ten młody zdusi Centaury,Piekłu ofiarę wydrze,Do nieba pójdzie po sięgaj, gdzie wzrok nie sięga;Łam, czego rozum nie złamie:Młodości! orla twych lotów potęga,Jako piorun twoje ramię do ramienia! spólnymi łańcuchyOpaszmy ziemskie kolisko!Zestrzelmy myśli w jedno ogniskoI w jedno ognisko duchy!...Dalej, bryło, z posad świata!Nowymi cię pchniemy tory,Aż opleśniałej zbywszy się kory,Zielone przypomnisz jako w krajach zamętu i nocy,Skłóconych żywiołów waśnią,Jednym "stań się" z bożej mocyŚwiat rzeczy stanął na zrębie;Szumią wichry, cieką głębie,A gwiazdy błękit rozjaśnią -W krajach ludzkości jeszcze noc głucha:Żywioły chęci jeszcze są w wojnie;Oto miłość ogniem zionie,Wyjdzie z zamętu świat ducha:Młodość go pocznie na swoim łonie,A przyjaźń w wieczne skojarzy nieczułe lodyI przesądy światło ćmiące;Witaj, jutrzenko swobody,Zbawienia za tobą słońce! ^{Oda stanowi wezwanie do bezkompromisowej walki o całkowitą przemianę rzeczywistości („Gwałt niech się gwałtem odciska”). Końcowe słowa utworu: „Witaj, jutrzenko swobody, Zbawienia za tobą słońce!” budzą nadzieję i wiarę na spełnienie tych ideałów. Oda do młodości jest w dużym stopniu utworem o charakterze polemicznym.}

Utwór Adama Mickiewicza “Oda do młodości” to jeden z najważniejszych utworów literackich w naszej kulturze. Pokazuje i przeciwstawia sobie dwa pokolenia - młodych i starych, ukazując, jak ważne są zmiany i nowa energia w narodzie. Jak brzmi tekst “Ody do młodości” i jak powinniśmy go interpretować? Zobacz film: "Dlaczego dziewczynki mają lepsze oceny w szkole?" spis treści 1. “Oda do młodości” - tekst 2. “Oda do młodości” - interpretacja 1. “Oda do młodości” - tekst Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy: Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem I obleka w nadziei złote malowidła. Niechaj, kogo wiek zamroczy, Chyląc ku ziemi poradlone czoło, Takie widzi świata koło, Jakie tępymi zakreśla oczy. Młodości! ty nad poziomy Wylatuj, a okiem słońca Ludzkości całe ogromy Przeniknij z końca do końca. Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemia Obszar gnuśności zalany odmętem; To ziemia! Patrz. jak nad jej wody trupie Wzbił się jakiś płaz w skorupie. Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, To się wzbija, to w głąb wali; Nie lgnie do niego fala, ani on do fali; A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu. Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: To samoluby! Młodości! tobie nektar żywota Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę: Serca niebieskie poi wesele, Kiedy je razem nić powiąże złota. Razem, młodzi przyjaciele! W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; Jednością silni, rozumni szałem, Razem, młodzi przyjaciele!... I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, Jeżeli poległym ciałem Dał innym szczebel do sławy grodu. Razem, młodzi przyjaciele! Choć droga stroma i śliska, Gwałt i słabość bronią wchodu: Gwałt niech się gwałtem odciska, A ze słabością łamać uczmy się za młodu! Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, Ten młody zdusi Centaury, Piekłu ofiarę wydrze, Do nieba pójdzie po laury. Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Łam, czego rozum nie złamie: Młodości! orla twych lotów potęga, Jako piorun twoje ramię. Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy Opaszmy ziemskie kolisko! Zestrzelmy myśli w jedno ognisko I w jedno ognisko duchy! Dalej, bryło, z posad świata! Nowymi cię pchniemy tory, Aż opleśniałej zbywszy się kory, Zielone przypomnisz lata. A jako w krajach zamętu i nocy, Skłóconych żywiołów waśnią, Jednym "stań się" z bożej mocy Świat rzeczy stanął na zrębie; Szumią wichry, cieką głębie, A gwiazdy błękit rozjaśnią - W krajach ludzkości jeszcze noc głucha: Żywioły chęci jeszcze są w wojnie; Oto miłość ogniem zionie, Wyjdzie z zamętu świat ducha: Młodość go pocznie na swoim łonie, A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. Pryskają nieczułe lody I przesądy światło ćmiące; Witaj, jutrzenko swobody, Zbawienia za tobą słońce! 2. “Oda do młodości” - interpretacja Utwór Adama Mickiewicza “Oda do młodości” pochodzi z 1820 r. i łączy elementy oświecenia z romantyzmem. Oda to typowo klasycystyczny gatunek, który utrzymany jest w podniosłym, wręcz patetycznym tonie i kierowany jest do konkretnego adresata. W tym przypadku odbiorcą tekstu jest młodość - pewien etap życia. Warto zauważyć, że już sam tytuł stanowi przełomowość dzieła, ze względu na połączenie klasycystycznego gatunku z nową tematyką. Podmiot liryczny ukazuje kontrast pomiędzy światem młodych a starych ludzi. Pokazuje podstawowe różnice pomiędzy pokoleniami i przeciwstawia je sobie. Starsi ludzie “Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy […]” są przyziemni, ospali, bezczynni, wyprani z uczuć, zmęczeni życiem i bez energii. Ich świat to “obszar gnuśności zalany odmętem”, który pokrywają “wody trupie”. Podmiot liryczny porównuje starca do “płaza w skorupie”, który “sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem”. Ta wizja przeciwstawiana jest z młodością. To "rajska dziedzina ułudy”, kraina, w której “zapał tworzą cudy, nowości potrząsa kwiatem i obleka w nadziei złote malowidła”. Podmiot liryczny zwraca się do młodości, która uskrzydla, dodaje energii i sił. ”Młodości! ty nad poziomy Wylatuj, a okiem słońca Ludzkości całe ogromy Przeniknij z końca do końca” prosi bohater. Wierzy bowiem, że tylko nowe pokolenie może coś zmienić. Nadzieja w młodych ludziach, pełnych zapału i otwartości do zmian. “Oda do młodości” to przykład liryki bezpośredniej. W utworze znajdziemy liczne środki stylistyczne np. epitety (“wieczna mgła”), wykrzyknienia (“młodości!”), peryfrazy ("Dzieckiem w kolebce co łeb urwał Hydrze"), paradoks ("rozumni szałem"), przerzutnie ("ty nad poziomy/wylatuj"), anafory (“Gwałt i słabość bronią wschodu; Gwałt niech gwałtem się odciska"), powtórzenia - "Razem młodzi przyjaciele!", alegorie - "wody trupie". polecamy

Jawnie klasycystyczna istnieje forma utworu, odnajdujemy w wierszu odę do młodości otwiera wiersz na przedmiot ludzi porównanych do szkieletów, pojawiają się obrazy adolescencje wzlatującej nad światem, młodości, która dodaje skrzydeł, która niczym słońce zapanować ma nad światem młodości. Tak oda do młodości powstała w

Adam Mickiewicz - Oda do młodości rozpocznij naukę Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; rozpocznij naukę Młodości! dodaj mi skrzydła! Młodości! dodaj mi skrzydła! rozpocznij naukę Niech nad martwym wzlecę światem Niech nad martwym wzlecę światem rozpocznij naukę W rajską dziedzinę ułudy: W rajską dziedzinę ułudy: rozpocznij naukę Kędy zapał tworzy cudy, Kędy zapał tworzy cudy, rozpocznij naukę Nowości potrząsa kwiatem Nowości potrząsa kwiatem rozpocznij naukę I obleka w nadziei złote malowidła. I obleka w nadziei złote malowidła. rozpocznij naukę Niechaj, kogo wiek zamroczy, Niechaj, kogo wiek zamroczy, rozpocznij naukę Chyląc ku ziemi poradlone czoło, Chyląc ku ziemi poradlone czoło, rozpocznij naukę Takie widzi świata koło, Takie widzi świata koło, rozpocznij naukę Jakie tępymi zakreśla oczy. Jakie tępymi zakreśla oczy. rozpocznij naukę Młodości! ty nad poziomy Młodości! ty nad poziomy rozpocznij naukę Wylatuj, a okiem słońca Wylatuj, a okiem słońca rozpocznij naukę Ludzkości całe ogromy Ludzkości całe ogromy rozpocznij naukę Przeniknij z końca do końca. Przeniknij z końca do końca. rozpocznij naukę Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemia Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemia rozpocznij naukę Obszar gnuśności zalany odmętem; Obszar gnuśności zalany odmętem; rozpocznij naukę To ziemia! To ziemia! rozpocznij naukę Patrz. jak nad jej wody trupie Patrz. jak nad jej wody trupie rozpocznij naukę Wzbił się jakiś płaz w skorupie. Wzbił się jakiś płaz w skorupie. rozpocznij naukę Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem; rozpocznij naukę Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu, rozpocznij naukę To się wzbija, to w głąb wali; To się wzbija, to w głąb wali; rozpocznij naukę Nie lgnie do niego fala, ani on do fali; Nie lgnie do niego fala, ani on do fali; rozpocznij naukę A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu. A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu. rozpocznij naukę Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby: rozpocznij naukę To samoluby! To samoluby! rozpocznij naukę Młodości! tobie nektar żywota Młodości! tobie nektar żywota rozpocznij naukę Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę: Natenczas słodki, gdy z innymi dzielę: rozpocznij naukę Serca niebieskie poi wesele, Serca niebieskie poi wesele, rozpocznij naukę Kiedy je razem nić powiąże złota. Kiedy je razem nić powiąże złota. rozpocznij naukę Razem, młodzi przyjaciele!... Razem, młodzi przyjaciele!... rozpocznij naukę W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele; rozpocznij naukę Jednością silni, rozumni szałem, Jednością silni, rozumni szałem, rozpocznij naukę Razem, młodzi przyjaciele!... Razem, młodzi przyjaciele!... rozpocznij naukę I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, I ten szczęśliwy, kto padł wśród zawodu, rozpocznij naukę Jeżeli poległym ciałem Jeżeli poległym ciałem rozpocznij naukę Dał innym szczebel do sławy grodu. Dał innym szczebel do sławy grodu. rozpocznij naukę Razem, młodzi przyjaciele!... Razem, młodzi przyjaciele!... rozpocznij naukę Choć droga stroma i śliska, Choć droga stroma i śliska, rozpocznij naukę Gwałt i słabość bronią wchodu: Gwałt i słabość bronią wchodu: rozpocznij naukę Gwałt niech się gwałtem odciska, Gwałt niech się gwałtem odciska, rozpocznij naukę A ze słabością łamać uczmy się za młodu! A ze słabością łamać uczmy się za młodu! rozpocznij naukę Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, Dzieckiem w kolebce kto łeb urwał Hydrze, rozpocznij naukę Ten młody zdusi Centaury, Ten młody zdusi Centaury, rozpocznij naukę Piekłu ofiarę wydrze, Piekłu ofiarę wydrze, rozpocznij naukę Do nieba pójdzie po laury. Do nieba pójdzie po laury. rozpocznij naukę Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga; rozpocznij naukę Łam, czego rozum nie złamie: Łam, czego rozum nie złamie: rozpocznij naukę Młodości! orla twych lotów potęga, Młodości! orla twych lotów potęga, rozpocznij naukę Jako piorun twoje ramię. Jako piorun twoje ramię. rozpocznij naukę Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy Hej! ramię do ramienia! spólnymi łańcuchy rozpocznij naukę Opaszmy ziemskie kolisko! Opaszmy ziemskie kolisko! rozpocznij naukę Zestrzelmy myśli w jedno ognisko Zestrzelmy myśli w jedno ognisko rozpocznij naukę I w jedno ognisko duchy!... I w jedno ognisko duchy!... rozpocznij naukę Dalej, bryło, z posad świata! Dalej, bryło, z posad świata! rozpocznij naukę Nowymi cię pchniemy tory, Nowymi cię pchniemy tory, rozpocznij naukę Aż opleśniałej zbywszy się kory, Aż opleśniałej zbywszy się kory, rozpocznij naukę Zielone przypomnisz lata. Zielone przypomnisz lata. rozpocznij naukę A jako w krajach zamętu i nocy, A jako w krajach zamętu i nocy, rozpocznij naukę Skłóconych żywiołów waśnią, Skłóconych żywiołów waśnią, rozpocznij naukę Jednym "stań się" z bożej mocy Jednym "stań się" z bożej mocy rozpocznij naukę Świat rzeczy stanął na zrębie; Świat rzeczy stanął na zrębie; rozpocznij naukę Szumią wichry, cieką głębie, Szumią wichry, cieką głębie, rozpocznij naukę A gwiazdy błękit rozjaśnią - A gwiazdy błękit rozjaśnią - rozpocznij naukę W krajach ludzkości jeszcze noc głucha: W krajach ludzkości jeszcze noc głucha: rozpocznij naukę Żywioły chęci jeszcze są w wojnie; Żywioły chęci jeszcze są w wojnie; rozpocznij naukę Oto miłość ogniem zionie, Oto miłość ogniem zionie, rozpocznij naukę Wyjdzie z zamętu świat ducha: Wyjdzie z zamętu świat ducha: rozpocznij naukę Młodość go pocznie na swoim łonie, Młodość go pocznie na swoim łonie, rozpocznij naukę A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. A przyjaźń w wieczne skojarzy spojnie. rozpocznij naukę Pryskają nieczułe lody Pryskają nieczułe lody rozpocznij naukę I przesądy światło ćmiące; I przesądy światło ćmiące; rozpocznij naukę Witaj, jutrzenko swobody, Witaj, jutrzenko swobody, rozpocznij naukę Zbawienia za tobą słońce!

4lTP. 322 167 269 96 89 183 36 115 479

oda do młodości tekst pdf