- Moje dzieci to największy cud boży, jaki mógł mi się przytrafić - mówi patrząc na syna i córkę, bawiących się na dywanie klockami. - Kochają mnie i szanują. Moim marzeniem jest, aby wyrosły na dobrych Moje dzieci to największy cud boży, jaki mógł mi się przytrafić - mówi patrząc na syna i córkę, bawiących się na dywanie klockami. - Kochają mnie i szanują. Moim marzeniem jest, aby wyrosły na dobrych ich siedmioro. Najstarsza córka ma piętnaście lat, najmłodszy syn trzy. Razem z matką mieszkają w jednym pokoju w bloku. Mieszkanie ma metraż 30 metrów kwadratowych, w tym jeden pokój o powierzchni 15 m Dzieci są coraz większe, mają coraz większe potrzeby - mówi kobieta. - W tym roku szóste pójdzie do szkoły. Dla pani Sylwii największym problem jej rodziny jest dług w Wejherowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, której jest winna 13 tysięcy złotych. Od roku wychowuje sama dzieci, wcześniej też nie było lepiej. Ich sytuacja niedawno poprawiła się. Sąd przyznał kobiecie alimenty. Starcza na życie i bieżące płacenie rachunków. Pozostają długi do oddania. Sama nie jest w stanie ich spłacić. I są marzenia. A tym jest większe mieszkanie. Przynajmniej dwa obecnym mieszkaniu nie mają gazu. Posiłki matka przygotowuje na maszynce elektrycznej, którą otrzymała od opieki społecznej. Na niej grzeje też wodę dla dzieci do mycia i kąpieli. Dzieci chodzą spać o godz. 19. Od 17 zaczyna grzać wodę do kąpieli. Dzieci śpią po dwoje na tapczanie, sofie, półkotapczanie w pokoju i na kanapie, którą wstawili do kuchni. - Żal mi dzieci. Są zadbane, nie sprawiają żadnych kłopotów. Nie mogą nawet zaprosić kolegów do domu, bo gdzie? - mówi kobieta. - Uważam, że powinno się inwestować w porządne rodziny. Takie, jak dzieci mają świadectwa z wyróżnieniem. Tylko pozazdrościć. Na ścianie wiszą dyplomy i medale, głównie za sukcesy sportowe. Zbigniew zajął trzecie miejsce w biegach przełajowych podczas mistrzostw szkoły, szóste miejsce w ogólnopolskim biegu Jakuba Wejhera na 800 m. Jeremiasz ma dyplom za udział w konkursie papieskim ...- Jestem bardzo dumna z nich wszystkich - twierdzi matka. - Zawsze chodzę do szkoły na wywiadówki i konsultacje, nawet gdy nie jest to konieczne. Idę chociażby po to, aby usłyszeć pochwały na temat dzieci z ust wychowawców. Codziennie oglądam ich zeszyty, sprowadzam zadania domowe. Nie sprawiają żadnych kłopotów wychowawczych. Uczę ich, aby zawsze były sobą i nie wywyższały się nad innych. Są grzeczne, pomagają mi, jak tylko mogą. Niejeden rodzic mógłby mi ich pozazdrościć. Rozumieją mój problem i wspierają mnie. Każdy ma wyznaczone obowiązki. Wspólnie ścielą łóżka rano, pozmywają po obiedzie. Uczę ich, że w życiu nic łatwo nie przychodzi. Wiedzą, ze uczą się dla siebie. Aby w przyszłości żyć inaczej, niż teraz. Na sukces będą musiały ciężko W odrabianiu lekcji pomagamy sobie nawzajem - mówi jeden z chłopców, który chodzi do trzeciej klasy podstawówki. - Mam naprawdę świetnych braci i siostry. Kolegów w szkole i na podwórku też mam. - Pomagam mamie, jak mogę - wyjaśnia 15-letnia córka. - Na dworze młodszych chłopców przypilnuję, pomogę w kuchni. Czas na spotkania z koleżankami też mam na święta starsze dzieci dostały ze szkoły paczki, w domu oddały je młodszemu Pragnę z całego serca, aby dzieci były szczęśliwe, a uśmiech nigdy nie znikał z ich buziek - wyjaśnia Problemy jednak pozostają. A największym jest brak większego Sylwia złożyła wniosek o lokal zastępczy w Wydziale Lokalowym Urzędu Miasta. Powiedziano jej jednak, że nie ma żadnych szans na otrzymanie mieszkania, bo takich rodzin jak ona jest 80. Na prośbę matki dane personalne jej i dzieci zostały zmienionePolecane ofertyMateriały promocyjne partnera